Een stukje genetica in de praktijk: ons meter heeft geen zittend gat en heeft dat meegegeven aan haar nageslacht. Voor haar is er geen groter feest dan met haar dochters door het shoppingcenter te huppelen of met haar kleindochters in de Gentse winkelstraten rond te struinen. Nu haar tachtig lentes zich toch wat laten voelen, zijn de eet- en koffiestops wat frequenter geworden, maar hé daar malen wij niet om!
Weken heeft meter gesupporterd voor mijn spoedig herstel, ongetwijfeld met in het achterhoofd een Gents uitje. En gisteren was het zover.
Traditiegetrouw begint zo’n dagje gekuier met een lunch op een adresje dat ik mag uitkiezen. Voorwaarden: goeie keuken, geen gedoe, veel ‘beziens’. Mijn favoriete lunchadresje ‘Het Lepelblad’ neemt vakantie en de zus is niet te vinden voor het vegetarische alternatief dat Avalon biedt. Vermoedelijk is ook meter niet happig op een kaart waarvan ze de helft niet begrijpt. Waarom niet eens de lunchmogelijkheden van ‘Het Pakhuis’ bekijken? Qua mensjes kijken kan het daar wel tellen. Omdat ik me herinner dat ik daar al eens vriendelijk de deur ben gewezen wegens volzet, reserveer ik deze keer wijselijk een tafeltje.
De ontvangst en de bediening in het Pakhuis is vlekkeloos, dat schiep hoge verwachtingen over het eten. We kozen het erg redelijk geprijsde lunchmenu en dronken als aperitief een passievruchtensapje. Samen met het aperitief verschenen drie lekkere verse broodjes met ‘echte’ boter. Het voorgerechtje was een klein bordje aardappelsalade met waterkers. De aardappels hadden een jasje van yoghurtsaus waarin ik een zweempje mosterd dacht te herkennen. Een lekkere smaakmaker.
Niet lang nadat er werd afgeruimd, stond ook het hoofdgerecht voor onze neus: saltimbocca van kalkoen met biopasta. Wat geurde dat heerlijk! De saltimbocca was de ietwat ruwere versie van de Italiaanse klassieker. Op ons bord verscheen namelijk geen dun lapje opgerolde kalkoenfilet, maar wel een vrij lijvige filet die in twee was gesneden als een broodje. Ook de vulling was wat vervlaamst: we kregen niet alleen een plakje rauwe ham en wat blaadjes salie, het extra laagje kaas gaf het geheel een licht Zwitserse cordon bleu gehalte. De afwerking was wel precies juist: de saltimbocca was ingekookt in witte wijn en dat sausje was nog smaakvoller gemaakt met wat stukjes verse tomaat en pijpajuin. Een uitstekend match met de pasta.
De lekkere maaltijd werd afgesloten met een koffie en we klokten af op € 15.3 per persoon. Voor herhaling vatbaar!
Food first, then morals 