Sticky toffee pudding

Wanneer in november de zon binnenvalt, heeft een mens nog steeds de neiging om even lekker naar buiten te gaan. Alsof het nog niet is doorgedrongen dat de winter eraan komt en de zon je in je gezicht uitlacht. Want je wéét dat het koud zal zijn. En wanneer er in de herfstvakantie (leve leerkrachten!) toch genoeg tijd is om later nog even naar buiten te lopen, beslis je om toch maar binnen te blijven. Op die momenten schuif je iets zoets in de oven.

Deze week besloten we de zomervakantie terug in huis te halen. Ik had bij een goeie vriendin/bakprinses in een boek van Annie Bell een recept gevonden voor Sticky Toffee Pudding (driewerf hoera!). Dat kleverige dessert is de reïncarnatie geworden van onze Schotlandreis deze zomer.Telkens weer lieten we ons na een copieuze maaltijd tóch verleiden door dit stroperige gouden gebak.

Gewapend met het recept en alle ingrediënten vielen we met drie de keuken aan. Het moet gezegd, op nog geen tien minuten stond de taart in de oven. Kijk, koken, ik vind dat allemaal erg gezellig. Alleen was ik ontmoedigd bij de aanblik van de vieze bruine smurrie die we in de taartvorm goten. Ik denk dat ik op dat moment onder woorden kon brengen waarom ik het niet zo heb voor het bereiden van desserts: niet alleen heb ik het niet begrepen op het fanatiek afmeten van hoeveelheden, je kan tijdens het bereiden niet de helft van je pot leegproeven om de simpele reden dat deeg niet te vreten is.

Aan de andere kant is de spanningsopbouw bij het bereiden van desserts veel groter, vooral wanneer de taart in de oven vorm begint te krijgen en heel het huis heerlijk begint te geuren. Met geduldige vriendinnetjes en visioenen van het uiteindelijke resultaat, was het wachten draaglijk.

De taart voldeed ruimschoots aan de verwachtingen. Niet alleen omdat ze zo heerlijk smaakte en omdat de toffeesaus (oh, heerlijke zonde) het afmaakte. Ook omdat het bereiden zo ongelooflijk simpel en snel is. Dit wordt een classic.

Ingrediënten
Voor het gebak:

• 150 g ontpitte dadels, fijngehakt
• 2,5 dl water
• 2 tl zuiveringszout
• 75 g boter, in blokjes
• 125g lichtbruine basterdsuiker (wij gebruikten Cassonade Graeffe, ik weet dat dat niet orthodox is, maar tant pis)
• 2 middelgrote eieren
• 2 el golden syrup (wij gebruikten ahornsiroop)
• 1 tl vanille-essence
• 200 g bloem, gezeefd

Voor de saus

• 100 g donkerbruine basterdsuiker (ook weer niet voorhanden in de keukenkast en dus een mengeling van 50 g cassonade en 50 g kandijsuiker – perfect substituut!)
• 100 g boter
• 1.5 dl slagroom (ik gebruik slechts een klein geutje, dat maakt de saus pakken dikker en dus stickier!!!)

Volgens het recept moet je naast de taart én de saus ook nog eens een grote kom geklopte slagroom op tafel zetten, maar dan kan je volgens ons meteen beter ook een afspraak bij de cardioloog maken. Trop is teveel en dus deden wij ons gewoon tegoed aan saus. Veel saus.

Bereiding

Verwarm je oven voor op 190°C. Neem een bakvorm en ploef er een bakpapier in. Dit is evengoed als een ingevette bakvorm, maar op deze manier spaar je weer wat boter uit en verdien je nog een lepeltje saus meer.

Breng de dadels met het water in een steelpan aan de kook en laat ze 5 minuten op laag vuur pruttelen. Neem de pan eraf en roer het zuiveringszout door de dadels; het zal gaan schuimen.

Klop de boter met de suiker in een foodprocessor (wij gebruikten gewoon de kloppers van de mixer, lekker oldskool) en klop de eieren er één voor één doorheen. Voeg ook de golden syrup, vanille en bloem toe. Doe het beslag in een grote kom en spatel er de dadels doorheen. Giet het in de voorbereide vorm en zet hem 25 minuten in de oven tot de bovenkant van het gebak stevig is, het gerezen is en van de rand van de vorm loskomt.

Bereid intussen de saus. Verwarm de boter met de suiker en de room in een steelpan en roer tot het een gladde saus is.

Volgens het recept moet je nu de helft over je gebak strijken en de rest er bijgeven. Wij hebben gewoon de kom op tafel gezet zodat iedereen zoveel saus kon nemen als ie zelf wilde. Op het gebak, naast het gebak of eronder. Alles kan en mocht. Hemels.

Deze slideshow vereist JavaScript.