Poulet au chardonnay

Nigella Lawson bracht in 2007 een kookboek uit met de titel ‘Nigella Express’, waarin ik het  recept voor Coq au Riesling vond. Het hele recept klonk heerlijk en ik had het ooit zeker al gemaakt, want er hing een post-itje bij met daarop ‘meer prei!’.

Nigella kon mij van meet af aan bekoren. Haar eerlijkheid (wie kan in hemelsnaam proeven of je een vers pepertje hebt gebruikt of een lepeltje sambal?) en dat tripje naar de koelkast wanneer alle gasten weg waren! Het is op z’n minst herkenbaar, maar na al die uitzendingen ook zo ongelooflijk hard uitgemolken dat het me de oren uitkomt. Zelfs haar zogezegde eerlijkheid begint een gimmick te worden. Zo schrijft ze in het recept voor Coq au Riesling dat ze niet de moeite neemt om haar kip even te bakken en dat ze in de winkel voorgesneden reepjes kip koopt. Wel, daar gaan mijn tenen van krullen. Welke idioot heeft het nu zó druk dat hij de kip niet meer aan reepjes kan snijden? Ik verwed er mijn hoofd om dat het therapeutischer is om wat kip aan flarden te snijden dan om vijf minuten te sparen door verlept vlees te gebruiken.

Ik kom tot de kern van mijn betoog: ik bouwde Nigella’s recept om naar een heus slow cooking event. Het is een beetje de omgekeerde wereld, maar het steunt heel het idee achter onthaasting. Tuurlijk zal het originele recept zeker ook te pruimen zijn, maar kijk, ik eet liever kip met een korstje dan slappe lijkjes in mijn stoofpot.

Een lezer vroeg me om een hoofdgerecht voor Kerst. Wel: dit is zeker een kanshebber. Het feit dat je hier een hele fles wijn in leeggiet, maakt het sowieso al feestelijker. Serveer deze stoofpot met een kroketje en het feest is compleet. De geur die uit deze pot wasemt is onweerstaanbaar.

Ik probeer in mijn receptbeschrijving zowel de snelle als de trage manier te beschrijven. Zo kan je nog alle kanten op. Feit blijft dat dit (zoals alle stoofpotten) lekkerder is als je het een dagje op voorhand maakt. Met de feestdagen in het vooruitzicht is dat niets anders dan een voordeel. Ik heb de ingrediënten wel aangepast aangezien Nigella dit gerecht vrijwel groentenvrij houdt. Wil je de originele versie, dan zal je haar boek moeten kopen.

Ingrediënten voor vijf:

• 10 ontbeende kippenbouten (In Delhaize verkopen ze heerlijke kippenboutfilets, je snijdt ze thuis in repen.)
• 200 g gerookte spekreepjes
• 3 prei, in dunne schijfjes
• 3 laurierbladen
• 500 g champignons, in stukjes (voor de feestdagen kan je oesterzwammen gebruiken)
• 1 fles Chardonnay (in het oorspronkelijke recept: Riesling) van 75 cl
• potje room

Neem een grote pan met een dikke bodem. Bak de spekjes in olie tot ze krokant zijn. Doe er de prei bij, kruid flink met peper en zout en laat ze ongeveer een minuut mee bakken.

Overgiet de prei met de wijn, gooi er de laurier en de paddenstoelen bij en breng zachtjes aan de kook. Ruik je al de heerlijke geur?

Bak ondertussen de repen kip (met peper en zout) in olie tot ze een gouden korstje hebben en doe ze bij de prei. Voor extra smaak: wanneer je klaar bent met bakken, maak je met wat water de bakresten los uit de pan en je giet het hele goedje bij je stoofpot.
Als je nu echt ongelooooooflijk gehaast bent, kan je de kipreepjes ook gewoon bij de rest gooien en laten meekoken.

Laat de stoofpot een half uurtje pruttelen en voeg aan het eind het potje room toe. Zet de pot af en zet hem buiten om af te koelen. Warm hem terug op wanneer je hem opeet. Ben je gehaast? Eet hem dan meteen op. Hij zal zeker al onweerstaanbaar lekker zijn.

Nog een tip die ik van thuis meekreeg: je saus kan op dit moment erg waterig zijn. Dik ze wat in met aardappelzetmeel. Dat doe je alsvolgt: doe in een glas een koffielepel aardappelzetmeel en wat water. Giet dat bij je kokende stoofpot terwijl je roert. Is je saus na 2 minuutjes nog niet dik genoeg, herhaal dan. Op deze manier plakt je saus lekker aan je kip en je groenten.

Serveer met aardappelen of een kroketje.

Smakelijk!