Een jaar later

Wanneer wij vroeger ineens een gekte in ons hoofd kregen en een nieuwe hobby hadden verzonnen, werden wij nooit beknot in onze creativiteit. We mochten alles doen wat we wilden en mama en papa gingen er allemaal in mee. Er waren maar twee belangrijke regels verbonden aan het opstarten van nieuwe hobby’s:

1. Als papa je kwam ophalen, mocht je geen fristi gedronken hebben. Die geur in zijn auto kon hij niet harden.
2. Als je een hobby begon, moest je het jaar uitdoen. Als na een week bleek dat we ons ergens heen moesten sleuren en dat het helemaal niet was wat we ervan hadden verwacht, dan moesten we er maar het beste van maken en de volgende keer beter nadenken. Het klinkt wreed, maar ik ben er wel een wijzer mens van geworden. Al was de verleiding groot om dan tóch een fristi te drinken.

Vorig jaar ergens rond deze tijd zat ik op een miezerige dag in Schotland naar ‘Julie and Julia’ te kijken en rijpte het idee om te beginnen bloggen. Ik ben begonnen en hield het (zoals het hoort) een jaar vol. Een fotootje in de Flair, een vermelding op Nostalgie,  volgende week een rubriekje in Avondpost op Radio2 en de verschijning in een pak blogrolls van anderen, zorgden ervoor dat er ondertussen al een pak mensen meelezen. Da’s fijn, want ’t zou hier anders maar een saaie boel zijn.

Je mag hier nog veel eetavonturen verwachten. Want ik moet me niet naar mijn computer slepen en ik mag fristi drinken zoveel ik wil.