In’t weekend loopt het dagschema gewoonlijk een beetje raar. Zeker wanneer ik alleen thuis ben. Na een veel te lang bezoek aan boekhandels en bibliotheek, kwam ik rond twee uur hongerig thuis. Geen wonder dat mijn maag ’s avonds pas rond een uur of negen begon te knorren. Tijd voor een late night snack!
In het groentenpakket van het voedselteam zat deze week een maïskolf. Wat een jeugdsentiment! Toen we vroeger in de velden gingen spelen, trokken we die af om dan een maïskorrel of drie te knabbelen en de kolf dan in de kant te gooien. Dat moet anders kunnen. Ik groef in mijn geheugen en herinnerde me dat G. altijd een beetje lyrisch wordt wanneer ze terugdenkt aan haar verblijf in de VS en de maïskolven die ze daar at. Een zoektochtje op internet leerde me dat de bereiding echt wel simpel was. Nadat je de vellen van de maïs hebt gepeld, kook je hem een half uurtje in water. Daarna overgiet je hem met een mengsel van gesmolten boter en honing en ploef je hem onder de grill tot hij langs alle kanten bruin ziet.
Klinkt simpel, maar over mijn maïskolf werd ik toch niet lyrisch. Volgens mij heb ik hem niet lang genoeg gekookt, want mals kon ik hem niet noemen. Ik ben nogal ongeduldig van aard, ziet u.
Ervaringsdeskundigen mogen mij altijd wijzer maken. Want de kans is groot dat ik volgende week in mijn groentenpakket opnieuw een kolf vind…
Food first, then morals 
Naar het schijnt geduldig wachten naast de pot en hem der toch een kwartiertje langer in proberen houden 🙂
wij maken hier bij voorkeur een soort papillot en leggen hem, ingesmeerd met wat kruidenboter en dus in een jasje van aluminiumfolie, in de oven of op de BBQ. In de oven duurt het toch al snel 45 min, op de BBQ gaat het sneller… Maar het is wel héérlijk!!!
Haha! Da’s een goed idee! Ik hoorde gisteren ook dat je verschillende soorten maïs hebt en dat het bij sommige beter lukt dan bij andere. Maar ik veronderstel dat het Voedselteam wel voor de eetbare soort zorgt 🙂 Ik moet dus echt wel in eigen boezem kijken 🙂
Bedankt voor de tip!